Drewno kominkowe
Grab
Drewno graba nie posiada twardzieli zabarwionej, posiada jednolitą barwę oraz strukturę. Drewno jest szarobiałe lub żółtawobiałe. Przyrosty roczne mają mocno falisty przebieg, również pień jest mocno sfalowany. Grab posiada bardzo cienką i gładką korę o szarym zabarwieniu. Udział kory wynosi tylko 7%. Drewno grabowe jest bardzo ciężkie, twarde oraz trudnołupliwe, nieodporne na warunki atmosferyczne. Zastosowanie drewna grabowego to głównie elementy maszyn i narzędzi, od których wymaga się dużej wytrzymałości na tarcie, uderzenia, rozłupanie. Grab jest obok buka jednym z najlepszych gatunków do kominka. Posiada praktycznie same zalety: bardzo duża gęstość, bardzo cienka kora, stosunkowo szybkie przesychanie. Posiada mniejszą łupliwość od buka. Jest to najbardziej pożądany gatunek drewna do kominka.
Dąb
Dąb jest gatunkiem pierścieniowo-naczyniowym, w praktyce oznacza to bardzo dobrą widoczność słojów przyrostów rocznych na przekroju poprzecznym. Drewno dębowe posiada wyraźną twardziel zabarwioną na kolor brunatny, biel jest wąski i stosunkowo jasny. Drewno dębu w stanie świeżym wydziela specyficzny zapach octu. Dąb posiada bardzo grubą i spękaną korę o barwie ciemnoszarej. Udział kory wynosi ponad 20%. Kora dębu jest trochę podobna do jesiona, wiązu, klonu oraz topoli. Zastosowanie przemysłowe drewna dębowego jest bardzo szerokie, m. in. okleiny, meble (m.in. parkiety, schody), statki, maszyny oraz inne. Drewno dębowe jest bardzo trwałym surowcem. Dąb jest cennym i poszukiwanym surowcem dla przemysłu. Jest to drewno ciężkie i kaloryczne ale posiada równocześnie szereg wad: bardzo długo przesycha, posiada grubą korę, jest trudny w rąbaniu. Zakup dęba może być dobrą inwestycją w sytuacji gdy jest już sezonowany lub możemy sobie pozwolić na sezonowanie dłuższe niż rok.
Brzoza
Drewno rozpierzchłonaczyniowe, beztwardzielowe, posiada jednolitą barwę oraz strukturę. Jest jasne z żółtawym lub czerwonawym odcieniem, często posiada wady w postaci brunatnych zabarwień (fałszywa twardziel) oraz brunatne plamki rdzeniowe i zarośnięte czarne sęki. Posiada charakterystyczną białą korę, dzięki której trudno ją pomylić z innym gatunkiem. W młodszym wieku kora jest cienka i przypomina biały papier, w starszym wieku w części odziomkowej kora staje się gruba, ciemna i spękana. Udział kory wynosi ok. 12%. Drewno brzozy jest umiarkowanie ciężkie, średnio twarde o wysokich właściwościach mechanicznych, nieodporne na warunki atmosferyczne. Zastosowanie przemysłowe brzozy to sklejki, okleiny, meble, celuloza (papier), węgiel drzewny oraz inne. Z drewna brzozowego wytwarzana jest wysokiej jakości sklejka lotnicza. Brzoza jest to dobry podstawowy gatunek do kominka, który bardzo często jest niedoceniany. Posiada wiele zalet, do których należą: przyzwoita kaloryczność oraz palność, szybkie przesychanie, stosunkowo cienka kora, łatwość w rąbaniu oraz dostępność na rynku. Jest to jeden z najszybciej przesychających gatunków drewna do kominka.
Olcha
Drewno olchowe posiada czerwonawe zabarwienie, świeżo po ścięciu prawie pomarańczowe; barwa drewna olchowego jest cechą charakterystyczną. Drewno posiada równomierną strukturę i jest jednolicie zabarwione, nie posiada twardzieli. Kora olchy w młodym wieku jest dosyć cienka w kolorze szarozielonkawym. Wraz z wiekiem kora grubieje i ciemnieje. Stare olchy posiadają grubą i spękaną korę. Udział kory u olchy przekracza 17%. Drewno olchy zalicza się jeszcze do tzw. gatunków twardych, jednak gęstość drewna olchowego jest ok. 40% niższa od drewna grabowego. Drewno olchowe jest nieodporne na działanie warunków atmosferycznych, jednak wykazuje podwyższoną trwałość w wodzie, dlatego wykorzystywane jest do elementów budowli wodnych. Ponadto wyrabia się z olchy sklejki, okleiny, płyty, celulozę i wiele innych. Olcha jest dobrym gatunkiem do kominka jednak w stosunku do brzozy jest to trochę gorszy wybór. Składa się na to mniejsza gęstość drewna i stosunkowo duży udział kory. Na plus dla tego gatunku przemawia bardzo szybkie przesychanie oraz względnie wysoka bezsęczność ułatwiająca rąbanie.
Osika
Drewno osikowe posiada białawe zabarwienie. Drewno posiada równomierną strukturę i jest jednolicie zabarwione, nie posiada twardzieli; słoje roczne są dosyć dobrze widoczne. Kora osiki jest cienka i gładka w kolorze szarozielonkawym do żółtoszarego. W starszym wieku osika posiada korę podłużnie spękaną. Osika może być pomylona przez osobę niedoświadczoną z bukiem. Drewno osikowe zalicza się do tzw. gatunków miękkich. Zastosowanie przemysłowe osiki to okleiny, sklejki, płyty, łodzie, wełna drzewna i inne. Osika jest pierwszorzędnym gatunkiem do produkcji zapałek. Osika zalicza się do gatunków liściastych miękkich, które omijane są szerokim łukiem przez palaczy kominkowych. Powodem jest niska gęstość i kaloryczność drewna. Mimo wszystko osika pozytywnie się wyróżnia na tle pozostałych miękkich gatunków. Na korzyść osiki przemawia niewielki udział kory, bardzo szybkie przesychanie oraz duża bezsęczność ułatwiająca rąbanie. Ponadto drewno osiki spala się bardzo korzystnie i posiada właściwości oczyszczające przewód kominowy z sadzy oraz smoły.
Lipa
Drewno lipy nie posiada zabarwionej twardzieli, jest białe z odcieniem żółtawym lub różowawym. Słoje przyrostów rocznych słabo widoczne. Drewno lipy jest lekkie i miękkie, podatne do obróbki. Zastosowanie drewna lipowego to m.in. instrumenty muzyczne, wyroby snycerskie, wysokiej jakości węgiel drzewny, wełna drzewna i inne. Drewno lipowe to świetny materiał rzeźbiarski. Drewno lipowe jest towarem z najniższej półki dla palacza kominkowego. Ze względu na stosunkowo nieduży udział kory jest lepsze od topoli. Drewno lipowe często pochodzi z wycinki drzew przydrożnych i parkowych, które bywają mocno ugałęzione, guzowate i usęcznione, w związku z czym drewno może być trudne w rąbaniu.
Drewno iglaste
Gatunki iglaste (sosna, świerk, jodła, modrzew) nie są polecane z powodu mniejszej kaloryczności, ale również ze względu na zawartości żywicy, która powoduje większe zanieczyszczenie kominka. Drewno żywiczne posiada większą palność i spala się zbyt szybko i intensywnie. Gatunki iglaste mogą się przydać jako rozpałka. Rozdrobnione kawałki sosny w postaci tzw. drzazgi to świetny sposób na rozpalanie w kominku. Jeżeli jesteśmy zmuszeni przepalać w kominku drewnem iglastym to wskazane jest mieszanie z gatunkami liściastymi.